Buku Tamu

Tuesday, January 3, 2012

Macapat

S.M Durma Pagut Netra

Lamun eling lelakon kang wus kalampah

Duk sinau klas siji

Papagan ing ndalan

Sawang apagut netra

Pasuryan endah kepati

Pindha mustika

Gawe kejoting ati


Widodo BS.

Cerita Rakyat

Asal-usul Gapura lan masjid wali ing desa Loram Kulon kec. Jati kabupaten kudus

Miturut crita kang ana ing masyarakat kana, Gapura lan masjid wali kang ana ing desa Loram Kulon, yaiku critane saka Ratu Kalinyamat lan Sultan Hadirin. Miturut critane Putri Trenggono kang nduweni asma Ratu Kalinyamat kang manggon ana ing Jepara lan wis nguwasani daerah-daerah Pati, Rembang, lan Blora. Ratu kalinyamat kuwi putri Sultan kang ayune ngedap-ngedapi lan awake kang apik. Mulane akeh wong lanang kang pada naksir lan pada ngrebutke dheweke. Wektu nggolek jodho, Ratu Kalinyamat nurut banget marang wong tuane. Sak durunge Bapake seda, Bapake nate pesen jodone kuwi Pangeran kang nduweni watak satriya saka luar pulau Jawa. Mula kuwi Ratu Kalinyamat nganaake sayembara. Para Pangeran saka Jawa lan luar jawa akeh banget kang melu sayembarane Ratu Kalinyamat. Nanging ora ana sing kasil, amarga niate mung pengen dadi bojone Ratu Kalinyamat kang ayune ngedap-ngedapi kuwi.

Ing liya dina ana nom-noman kang prasaja, nom-noman kuwi pengen ngabdi karo Ratu Kalinyamat. Ratu Kalinyamat ngolehi nom-noman kuwi ngabdi karo Dheweke. Bocah kuwi di dadeake tukang ngurus taman kerajaane.wis suwe Ratu Kalinyamat namatke bocah kuwi. Suwe-suwe Dheweke penasaran karo bocah kuwi. Sawise ngabdi suwe, bocah kuwi diangkat dadi Patih, ing liya dina bocah mau di tes karo Ratu Kalinyamat, di jak ning kamare Ratu Kalinyamat dirayu, nanging bocah mau ora gelem nanging malah mlayu. Trus digudak dikon nyekel lan dikon mateni. Sak durunge dipateni bocah mau dikon ngaku sapa sejatine dheweke. Bocah mau crita nak dheweke kuwi putrane Sultan Mukhayat Syah saka Aceh kanthi asma Raden Toyib. Raden Toyib crita yen to jabatan bapake kang diwenehke dheweke direbut kang mase. Nak kana ana perang sedulur, sing adine Raden Toyib ngalah lan minggat. Mula kuwi Raden Toyib lunga ngulandara nganti tekan negri Cempa. Ning kana Dheweke dirumat karo Sultan kang nduweni asma Tji Wie Gwan lan diakoni dadi anak angkate. Trus nak kana dheweke ganti asma dadi Sultan Hadirin. Nalika wis suwe ing negri Cempa dheweke kangen karo negrine dhewe. Sultan Hadirin njaluk ijin marang bapake, akhire diijini. Nak perjalanan ora disengaja malah tekan Jepara, kabeh sandangane diwenehke wong Jepara dheweke malah nganggo klambi sing biasa. Nalika krungu critane Sultan Hadirin, Ratu Kalinyamat langsung kesengsem lan nikah dadi bojone Sultan Hadirin. Ing acara nikahane Bapake Sultan Hadirin diundang supaya acarane rame. Sawise nikah Sultan Hadirin dadi Sultan ing Jepara. Sulatan Hadirin diwenehi hadiah saka Bapake awujud masjid ing Mantingan. Ing kana sultan Hadirin lan Ratu Kalinyamat ora nduwe keturunan, trus Sultan Hadirin diijini nikah maneh supayta bisa nduwe anak. Sultan Hadirin akhire nikah karo anake Sunan Kudus kanthi asma Raden Ayu Prodo Binabar, nangin pancen nasibe Sultan Hadirin. Dheweke uga ora bisa nduwe anak maneh. Akhire Dheweke ngepek anake Dewi Wuryan Ratnawati, Putri Sultan Banten.

Sunan Kudus ngerti masjid kang ana ing Mantingan, Jepara gawe Sunan Kudus kesengsem. Tji Wie Gwan diaturi nyebarke agama Islam ing daerah Kudus wektu kuwi warga Kudus isih akeh kang melu Agama Hindu-Budha. Tji Wie Gwan nyebarke Agama Islam nak daerah Loram Kulon. Ing kana Dheweke nggawe gapura lan masjid. Gapura kang digawe Tji Wie Gwan kaya candi panggon ibadah wong Hindu-Budha, mula kuwi akeh warga kang pada penasaran lan pengen weruh wujude gapura mau. Amarga saking penasarane, para warga njaluk ijin karo Tji Wie Gwan pengen mlebu lan pengen weruh nak njero kana kuwi isine apa wae. Amarga nak gapura mau diwenehi pager. Sawise para warga mau mlebu, akhire dikenalke masjid kuwi apa, lan masjid kanggone nggo ngapa. Tji Wie Gwan uga ngajarke budhaya kanggo warga sekitare bab ajaran Agama Islam, suwe-suwe akeh warga kang seneng karo ajara Islam. Mua kuwi akeh Warga kana sing ngrasuk Agama Islam. Amarga kepinterane ngajak wong-wong Loram Kulon mau Tji Wie Gwan diwenehi gelar asma Sunggin Bada kang nduweni arti ahli ngukir. Amarga ukiran karyane Tji Wie Gwan apike ora umum.

Sak liyane ngajarke bab-bab agama, Tji Wie Gwan uga ngajarke tradisi marang sing saben nganaake acara nikahan, sunat utawa hajat liyane supaya menehi sodaqoh awujud sega kepel kang jumlahe pitu. Kang nduweni arti pitu kuwi pituduh utawa pitulung. Critane biyen nalika Tji Wie Gwan nggawe gapura ana wong tuwa, trus dhewek takon nak Dheweke kuwi pengen sodaqoh nanging ora ngerti carane. Wong tuwa mau njawab pitakone, ”yen pengen sodaqoh, kuwe kudu nggawe sega kepel akehe pitu”, kuwi mau dilakoni bojone wong tuwa mau. Ana uga tradisi yen wong nikah yaiku ngubengi gapura. Sing biasa kasebut kirab nganten. Miturut crita mbiyen, masjid kuwi ya kanggo kaya KUA kaya saiki utawa kenaiban supaya isa di delok wang akeh.

Cerita Rakyat

CHENG HO

Tekane wong-wong Tionghoa saka cina atusan taun kepungkur dipercaya amarga anane perang sing ana ing negara Cina ora rampung-rampung. Akeh warga Cina ninggalake negarane kanggo nggolek urip sing tenang, salah sijine menyang Indonesia, yaiku ing tanah Jawa. Trus kapan wong-wong Cina teka menyang Semarang kuwi ora ana sing ngerti kanthi genah kapan taune. Nanging miturut critane wong akeh, warga Cina sing manggon ing Semarang kuwi bagian saka rombongan kapal gedhe sing mandeg ing Banten, trus padha nyebar dhewe-dhewe.

Crita sejarah Semarang ora lengkap nak ora crita bab musafir Tionghoa kang nganut agama islam sing nduweni asma Sam Po Tao Lang utawa Sam Po Tay Djien, dheweke kuwi laksmana Tiongkok kanthi asama Cheng Ho.

Cheng Ho kuwi utusan saka negara Cina, dheweke entuk parentah muhibah saka raja Cina kanggo nganakake hubungan silaturahmi karo negara-negara liya, salah sijine Indonesia, tuladhane tanah Jawa. Tuladhane hubunganne kuwi dagang lan budhaya. Cheng Ho wis kaping pitu kliling donya, ngulon, ngetan, ngidul,lan ngalor.

Taun 1416 M, Cheng Ho sing duwe jeneng asli Sam Po Tao Lang utawa Sam Po Tay Djien mundi dawuh saka kaisar Cina ing negara-negara sebrang, nanging cilakane kapale keseret ombak tekan kisik Simongan. Amarga kapale rusak, Cheng Ho trus manngon ing Simongan karo ndandani kapale. Nyambi ndandani kapal, dheweke manfaatake wektu kanggo dodolan lan nyebarake agama islam, dheweke uga promosi budhaya negarane. Ing Semarang dheweke disebut warga Tionghoa kang luwih dhisik teka ing Semarang kanthi bungah banget.

Sebenere maksud Cheng Ho nglaksanakake muhibah kuwi bisa didelok saka sejarah Dinasti Ming utawa Ming Shih, sing tegas nyatakake yen karepe ora liya arep nyekel Chu Yun-wen alias Hwa-ti lan arep pamer yen kerajaan Tiongkok kuwi kuat lan sugih.

Chu Yun-wen alias Hwa-ti yaiku mantan kaisar Tiongkok kang kasil dilengserake Chu Ti, trus mbrontak pemrintahane Chu Ti antarane taun 1399 nganthi taun 1402, Chu Yun-wen alias Hwa-ti bisa kabur.

Sakwise Cheng Ho kliling ing daerah Eropa, dheweke nerusake perjalanane ing daerah wetan, salah sijine ing Jawa. Ing Jwa tujuan utamane yaiku daerah-daerah sing kira-kira dadi nggon mlayune Chu Yun-wen alias Hwa-ti, kayata Batavia (Jakarta), Cirebon, Banten, lan daerah-daerah pesisir liyane, salah sijine Semarang.

Ringkese crita.

Nalika Sam Po Tao Lang lan wadyabalane lagi nyusuri segara lor Jawa, Ong King-Hong utawa Wang Jing Hong, kang dadi pimpinan nomer loro ujuk-ujuk lara parah banget, kanthi lelakon kaya kuwi Sam Po Tao Lang ngakon anak buahe mbuak sauh (jangkar) ing sijine teluk, saiki teluk kuwi dadi pelabuhan Semarang, trus nutukake lakune maneh nyusuri kaligarang.

Sam Po Tau Lang lan para wadyabalane nemu gua cilik ing bukit sing ora adoh saka pantai, gua kuwi didadekake omah sementara Sam Po Tao Lang. Para wadyabalane uga nggawe omah cilik saperlu kanggo nambani Ong King-Hong kang lagi lara. Sam Po Tao Lang uga nggawe obat, kanthi obat sing digawe Sam Po Tao Lang, Ong King-Hong mulai pulih sithik baka sithik.

Sakwise sekitar sepuluh dina lawase manggon ing kana, Sam Po Tao Lang nutukake perjalanane maneh. Ong King-Hong ditinggal, nanging isih dikancani karo sepuluh abdine Sam Po Tao Lang, sakliyane kuwi Ong King-Hong uga ditinggali kapal siji, cadangan panganan kang akeh banget, lan obat-obatan racikane Sam Po Tao Lang.

Amarga suwene wektu kanggo mulihake kesehatane Ong King-Hong, dheweke mimpin para abdine ngresiki panggonan kang dienggoni kuwi, trus mulai nandur pari, nggawe omah lan liya-liyane. Nanging, nalika Ong King-Hong wis waras tenan, dheweke ora balik ing negarane meneh, malah sewalike yaiku terus manggon ing kana lan nggunakake kapale kanggo dagang ing pesisir lor tanah Jawa.

Para abdine uga padha kawin karo wong wadon asli Jawa (pribumi). Akhire Ong King-Hong lan para abdine mbaur dadi siji karo masyarakat kana.

Kaya dene Sam Po Tao Lang, Ong King-Hong uga ngrasuk agama islam lan akeh nggunakakae wektune kanggo ngajari wong pribumi lan wong Tinghoa kang dadi abdine, bab tata susila, kerhanian lan bab agama islam. Sakliyane kuwi, dheweke uga ngajari para abdine kanggo ngormati prestasi-prestasine Sam Po Tao Lang, kanthi muliakake sifat-sifate. Dhewekw nduweni patung Sam Po Tau Lang kang nduweni ukuran cilik diselehake ing njero guwa. Pas wayah-wayah sing khusus dheweke ngajak para abdine kanggo nganakake acara pemujaan kanggo Sam Po Tao Lang.

Nalika umure Ong King-Hong wis tekan 87 taun dheweke seda, jenazahe dikubur nganggo cara islam. Trus dheweke entuk julukan Dampoawang.

Sakwise kuwi Sam Po Tao Lang entuk julukan Sam Po Tay Djien sing duweni arti Sam Po sing agung lan saben tanggal siji lan limalas saben wulan petungan alamanak Tionghoa, warga Tionghoa ing Semarang nglakoni pemujaan ing patunge Cheng Ho.