Serat Yusuf

1. Wiwit Nabi Yusuf Nyupena, Kongsi Sarirané Tutug ing Mesir

oleh Hardyanto Alb pada 17 Januari 2011 jam 12:14

MIJIL

1. Crita saka Torèt dipunpethik/ kinarya papathok/ ala becik ing wuri kepethèk/ marma becik nora ngathik-athik/ aja acecethik/ piala ginathuk.
2. Ala becik amunga: sapletik/ nora wurung katok/ nadyan tutur goroh ketak-ketèk/ sarta iya tanpa tinalitik/ sok maksa ketitik/ ngamping datan antuk.
3. Ing Kenangan kacrita ing tulis/ ana nabi sitok/ wus kasusra mungguh perbawané/ marma tetep wus kusebut nabi/ nabi kang linuwih/ namanira Yakub.
4. Apuputra rolas jalu sami/ sepuluh kacriyos/ wus diwasa atunggal ibuné/ déné ingkang kalih maksih alit/kang enom Bunyamin/ ingkang sepuh Yusuf.
5. Tunggal ibu séjé lan kang dhisik/ Yusuf kacariyos/ umur pitulas taun critané/ bagusira tan ana tumandhing/ salumahing bumi/ tan ana sumundhul.
6. Ingkang rama tresnané kapati/ lan liyané kaot/ sadhèrèké sepuh gething kabèh/ wuwuh Yusuf supena kang adi/ nuli matur maring/ pra sadhèrèk sepuh:
7. “Kula ngimpi kita anggèdhèngi./ Pantun kula katon/ gèdhèngané kèndel jejeg degé./ Déné gèdhèngan paduka sami/ madhep asujud mring/ gègèdhèngan ulun.”
8. Ingkang raka ana kang nauri:/ “Paran sira ing don/ dadi ratu sun sujud mring kowé.”/ Para kadang dadi mundhak gething/ Yusuf manèh ngimpi/ matur mring sadulur:
9. Kakang kacang kula ngimpi malih/ ing pangimpèn katon/ surya candra taksih wewah manèh/ lintang sawlas sami sujud mami.”/ Mungguh ing bab iki/ Yusuf uga matur
10. marang ingkang rama Yakub Nabi./ Kang rama lingnya lon:/ “Adhuh Yusuf lah apa ta tholé/ ingsun lawan ibunta lan maning/ dulurmu sakalir/ marang sira besuk
11. padha sujud sungkem mring sirèki/ yogyaning kang lakon/ sira aja kandha-kandha manèh./ Ing samana sadulur sakalir/ tan enak ing ati/ mring kahanan Yusuf.
12. Kacarita sadulur sakalir/ angumbara adoh/ duk samana Yusuf nuli kinèn/ déning ingkang rama takon warti/ mring sadulur sami/ kaslametanipun.
13. Sadhèrèké wruh yèn Yusuf prapti/ katon isih adoh/ nuli padha arug ing rembugé/ Yusuf arsa padha dènpatèni/ ingkang sarta nuli/ cinemplungken sumur.
14. Iya padha diawadken sami/ pinangan buburon/ ayo padha dipunyektèkaké/ apa impènira bakal yekti/ nging sadulur siji/ Rubèn namanipun
15. angrembugi aja dipatèni/ becik aja nganggo/ mutahaké getih: “Prayogané/ cemplungena ing sumur ya becik.”/ Mungguh Rubèn iki/ wadiné yun tulung
16. marang Yusuf amrih isih urip/ sarékaning lakon/ lamun simpé lawan saduluré/ bocah arsa kaentasken saking/ jroning sumur iki/ nuli katur Yakub.
17. Duk samana sawusnya pinikir/ kadang sabendhoyot/ ingkang padha darengki atiné/ bareng Yusuf cedhak didhèdhèli/ pinèt kang kulambi/ duk samana Yusuf
18. cinemplungken ing sumur sawiji./ Wuri kacariyos/ ana janma Ismail bangsané/ laku dagang arsa marang Mesir/ Yahuda winarni/ saduluré Yusuf
19. acalathu mring dulur sakalir:/ “Aja gawé lakon/ amatèni lan angetokaké/ getih saka sadulur pribadi/ didol mring wong iku.”
20. Wusing rembug dadi: Yusuf nuli/ pratanirèng ngendon/ saka sumur iku dèntasaké/ dipunedol mering bangsa Ismail/ papayoné iki/ wang slaka rong puluh.
21. Ing bab iku Rubèn datan uning/ bareng weruh kothong/ sumur uwus tan ana bocahé/ sru angadhuh getuné kapati. Para kadang nuli/ mèt wajuné Yusuf.
22. Klambi iku dipungugubrasi/ getih pating blentong/ getih wedhus iku sanyatané/ klambi iku duk samana nuli/ dènaturken maring/kang rama lan matur:
23. “Dhuh punika anggèn kula manggih/ punapa tan yektos/ yèn punika yekti rasukané/ putranira rama ari mami./ Kang rama nulya ngling/ sarta sru pangadhuh:
24. “Aku nora pangling nyata iki/ klambiné nak ingong/ Yusuf kira-kira bocah kiyé/ dipunmangsa kéwan dènjujuwing.”/ Nabi Yakub dadi/ sru ing susahipun.
25. Saking sruning saka pangerdatin/ ngagem nyamping bagor/ pirang-pirang dina pangunguné/ dipunimur-imur putra-putri/ nora bisa lilih/ datan bangkit lipur.
26. Kacarita Yusuf anèng Mesir/ annuli kaedol/ mring Potipar iku lulurahé/ kaparaking Pringon raja Mesir/ Yusuf ing samangkin/ dadi kanthinipun.