7. Ulihé kang Kaping Pindho Para Sadhèrèké Nabi Yusuf, Kairid Bali Anggawa Tuwung, Kongsi Arep Mulih Manèh marang Kena

oleh Hardyanto Alb pada 18 Februari 2011 jam 7:17

DURMA

1. Yusuf nulya dhawuh marang abdinira:/ “Bagoré iku sami/ isènana pangan/ sakelaré anggawa/ dhuwité wong siji-siji/ padha lebokna/ bagoré dhéwé nuli.
2. Tuwung ingsun salaka iku ya uga/ lebokena sajroning/ bagorira bocah/ ingkang wuragil ika/ barengna kalawan dhuwit/ tempuranira./ Sakèhing préntah iki
3. iya uwus padha linaksanan uga/ ésuk pra kadang sami/ linilanan budhal/ dalah momotanira./ Duk prapta jabaning nagri/ durung mandrawa/ Yusuf dhawuh mring abdi:
4. “Lah saiki kowé kudu sigra-sigra/ nututana pra janmi/ kang wus padha budhal/ manawa wus kecandhak/ clathonana kaya iki:/ ‘Napaa dika/ males ala ing becik.
5. ‘Napa dika tan anggawa bokor slaka/ kagunganira gusti/ niku karya tandha/ yèn patrap dika ala.’”/ Sawusira para janmi/ samya kecandhak/ abdi anglaksanani.
6. Dhawuhake tembung kang kasebut ngarsa./ Pra kadang anauri:/ “Adhuh kadi paran/ paduka angandika/ ingkang makaten puniki/ manawi kula/ bab punika atebih.
7. boten pisan anglampahi kang mangkana/ yatra ing bagor dhihin/ inggih sampun kula/ aturken ing paduka/ sumarmanya kadi pundi/ lamun kawula/ nyolong kagungan Gusti.
8. Ingkang warni jené utawi salaka/ inggih samangké pundi/ kula kang kanggènan/ inggih kapejahana/ déné kawula sakalir/ inggih dadosa/ abdi paduka ngriki.”
9. Wangsulané: “Lah enggih niku prayoga/ mengké amasthi kadi/ ing saatur dika/ pundi ingkang kacihna/ kanggonan puniku pasthi/ kari dumadya/ abdiné gusti mami.
10. Déné ingkang resik enggih boten dosa.”/ Duk samana anuli/ para kadang sigra/ ngudhunken bagorira/ sarta padha dènungkabi/ déné utusan/ nuli anggalédhahi
11. bagorira urut saka ingkang tuwa/ kongsi enom pribadi/ tuwungé kepanggya/ ana ing bagorira/ yaiku bagor Bunyamin./ Pra kadangira/ kagyatira kapati.
12. Gya rumanti ambalèkken bagorira/ kaemotaké kuldi/ bali mring nagara./ Duk samana Yahuda/ sakadangé uwus prapti/ ing dalemira/ Yusuf anuju isih
13. anèng kono samya sumungkem ing kisma./ Yusuf anuli angling/ “Dika niku padha/ anglakoni menapa/ napa dika tan udani/ kalamun kula/ niki enggih ningali.
14. Aturira Yahuda: “Kula punika/ badhé matur punapi/ yèn ta angresikna/ badan, mangka Suksmana/ sampun paring dhateng mami/ tandha dursila/ ulun sadaya mangkin
15. yaktinira dumados abdi paduka.”/ Yusuf anuli angling:/ Lah niku boten, ta/ nanging angemungena/ kang kanggonan tuwung niki/ niku dadia/ batur kula ing ngriki.
16. Dika kabèh lah enggih padha muliha/ karo slamet ing margi.”/ Samana Yahuda/ nuli maju turira:/ “Adhuh nuwun nuwun mami/ mugi parenga/ matur mugi kapyarsi.
17. Paduka wus andukani dhateng kula/ wit paduka wus kadi/ Pringon Naranata/ paduka wus ngandika/ punapa kawula taksih/ gadhahi bapa/ tuwin sadhèrèk malih.
18. Déné ulun ugi matur ing paduka/ bilih kawula taksih/ anggadhahi bapa/ sarta malih sudara/ satunggal ingkang wuragil/ déné lairnya/ bapak wus sepuh ugi.
19. Déné kakangira punika wus pejah/ dados kang tunggil wibi/ mung kantun anggana/ bapaknya langkung tresna./ Paduka dhadhawuh dhihin/ kinèn ambekta/ adhi kula puniki.
20. Dhawuh Tuwan paduka arsa uninga/ ulun gya matur aris/ o laré punika/ tan kénging pisah bapa./ Manawi pisah amasthi/ sudarmanira/ susah ngantos ngemasi.
21. Paduka gya dhadhawuh malih mangkana:/ yèn adhi dika ragil/ boten dika gawa/ empun andika séba./ Sareng kula mantuk warti/ dhateng pun bapa/ dhawuh Tuwan sakalir.
22. Ulun lajeng kinèn sami awangsula/ késah anempur malih/ wangsulan kawula/ lamun datan ambekta/ adhi kula pun Bunyamin/ yaktos kawula/ boten wangsul ing Mesir.
23. Nanging lamun Bunyamin pareng kabekta/ ulun inggih nglampahi./ Anunten pun bapa/ wicanten dhateng kula:/ “Sira padha angawruhi/ somah manira/ ibunta kang sawiji.
24. Anak-anak loro siji uwus oncat/ saka ing tangan mami/ iku kira-kira/ minangsa buron wana/ sapréné tan ana warti/ yèn mengko sira/ anggawa bocah iki
25. lamun iku nemu béka dadi sira/ ngruntuhken uwan mami/ marang ing kamuksan/ kanthi lawan rudita./ Marma lamun antuk mami/ dhateng Kenangan/ boten ambekta adhi
26. sabab nyawanipun adhi lawan bapa/ gandhèng dados satunggil/ marma lamun bapa/ wuninga adhi kula/ boten tumut mantuk mami/ saèstunira/ pun bapa amekasi.
27. Dados ulun sami ngrentahaken uga/ uwaning bapa mami/ dhateng ing kamuksan/ kaliyan kasusahan/ déné kawula puniki/ nanggel mring bapa/ wilujengipun adhi.
28. Atur kula dhumateng bapak kawula/ lamun adhi puniki/ tan wangsul mring bapa/ kula nandhanga dosa/ dhateng bapa ing salami./ Mila tur amba/ dhateng paduka mangkin
29. yèn pinareng kawula ingkang gumantya/ nglampahi dados dasih/ dados lintunira/ laré ingkang adosa/ nanging kaparenga adhi/ mantuk sarenga/ para kadangirèki.
30. Kadi paran kalamun ulun mantuka/ boten ambekta adhi/ mila luwung amba/ boten nglampahi priksa/ anggèning nandhang rudatin/ susahing bapa/ kapiluh kang kapati.”