ADEGAN 11 DIRUMAH ANDHA RANTE
SYEH
JANGKUNG : Assalamualaikum…
ANDHA
RANTE : Sing ngerti karepe sapa?
Lakon kok ora ana rampunge.
SYEH JANGKUNG : Iya, aku ngerti. Upamane aku mangan roti
enak a, wong pakanaem tela ya ancen ra doyan. Mula, Andha Rante…
ANDHA
RANTE : Teka-teka kok kam-kum,
kam-kum… Sing ngekum sapa?
SYEH JANGKUNG : Hehehehe… Eeeee… Ancen wong ya ancen ana
sing ngene iki lho. Ya iki ya…
ANDHA
RANTE : Sampean niku sinten mas?
SYEH JANGKUNG : Ya mestine kowe wis nate manuh, ya aku iki
kena diarani Saridin ya Jangkung utawa Syeh Jangkung.
ANDHA
RANTE : Eeeeeee…. Kula mpun krungu
jenenge mas…
SYEH
JANGKUNG : He’e iya..
ANDHA
RANTE : Dadi sampean niku sing
jenenge Mbedin mas?
SYEH
JANGKUNG : Saridin hare Mbedin.
ANDHA
RANTE : E enggih Saridin, Syeh
Jangkung..
SYEH
JANGKUNG : He’e…
ANDHA RANTE : Wah Syeh Jangkung, Saridin niku jane ya ora bedane kaya kula,
ning saiki bareng wis keparek karo Kanjenge Adipati lali kawitane.
SYEH
JANGKUNG : Bedane apa?
ANDHA RANTE : Biyen ya wong mblasah-blasah ora tatanan. Kula niki perkara
ning Kabupaten Pati.
SYEH JANGKUNG : Ha ya, sing wis ya wis. Mugiya kapendhema
ing bumine pangapura. Dadi, dina iki kang dipitaya kowe gawe geger nyang tlatah
Pati ayo bareng-bareng tak jak sowan nyang Bupatine Mangun Oneng ning Pati.
ANDHA
RANTE : Wuih… Wuih… Wuih…
SYEH
JANGKUNG : Lha genea?
ANDHA
RANTE : Sampeyan ya dadi srayange Kanjenge
Adipati mas?
SYEH
JANGKUNG : Ha iya…
ANDHA RANTE : Hlah… mbok bawa rasa mas, wong kowe iki ora bedane kaya aku
mbok wis, kowe sing kowe, cedhak karo Kanjenge Adipati ya cedhaka. Aku ya wis
ben ngene, atiku ra seneng mas, nek atiku kuwi pada dirampas kamardikanku karo
wong-wong Pati Pesantenan.
SYEH JANGKUNG : Eeee… Lha nek kowe emoh ra seneng ya aja
manggon ning ndesa, nyang ngalas. Jalaran, Negara iki ana sing mranata, aja
nganggo karepmu dhewe.
ANDHA RANTE : Ngene ya mas, nek ngomong iku nganggo watonan aja waton
omong lho mas. Iki rak omah-omah kula dhewe a mas. Kampung-kampung kula dhewe.
SYEH
JANGKUNG : O kwe nduwe kapitayan nek iki
omahmu dhewe.
ANDHA
RANTE : Cobi, nek upama sampeyan
dadi kula nggih mas nggih...
SYEH
JANGKUNG : Ya… Ya… Ya…
ANDHA RANTE : Wayah ora wayahe, kula sedina niku nyambut gawe teng sawah
nggih kesel mas.
SYEH
JANGKUNG : Iya, nyambut gawe hare.
ANDHA RANTE : Mulih, bar adus karepku ya leyeh-leyeh, wayahe kula mak ser
ana wong padha grudag-grudug, grubyag-grubyug, ngalor-ngidul, ngetan ngulon,
ngulon-ngetan. Bareng kumpul sebawane “lawaaaaa bubar, lawaaaaa bubar” ngono
iku lho mas, ngono iku durung muni ngono wis lulang dipentheng ditaboh sak
buanter-bantere mas. Sapa sing ora nggondhuk?
SYEH JANGKUNG : Upama kowe tak jlentrehno wong kowe ora
percaya, gampange wong ngucap ngarani apa sebabe para mukmin-muslim utawa wong
islam nyebut Allahu Akbar iki Allah iki maha agung sing nyipta jagad lan sak
isine. Tuladhane kaya kowe urip, urip ing alaming padhang iki ana sing nyipta,
ana sing nggawe. Aja njur karepmu dhewe…
ANDHA
RANTE : Ngono iku nggawene piye mas?
SYEH JANGKUNG : Ooo… Nggawene iki ya jenenge kibalan dzat,
ora kena dideleng kasating netra. Tuladhane kaya kowe. Ora kaya sing ngujoli,
sing nggawe ya wong tuamu upamane, ning wong tuwamu iku urip ana sing nguripke.
ANDHA
RANTE : Sapa sing ngawe urip mas?
SYEH
JANGKUNG : Sing nguripke ora ana siji
loro, ya siji Gusti Alah SWT.
ANDHA
RANTE : Wah ya pada karo mau iki…
SYEH
JANGKUNG : Lha iya…
ANDHA
RANTE : Gusti Allah kuwi mau ya mas?
SYEH
JANGKUNG : Lha iya…
ANDHA
RANTE : Niku pawakane sepira mas?
SYEH
JANGKUNG : Lho iki ya ora wujud.
ANDHA RANTE : Ning endi manggone? Gedhe cilike sepira? Gedhe endi karo
aku? Gagah endi karo aku? Nek nduwe kuasa, kuasa endi karo Kanjenge Adipati
Kadipaten Pati?
SYEH JANGKUNG : Iku salah sawijining ghoib, kowe tak takoni.
Cethane pada karo kowe iki ra nduwe rai. Raiem endi jajal? Aku tak takon?
ANDHA
RANTE : Lha nek iki mas?
SYEH
JANGKUNG : Iku pipi…
ANDHA
RANTE : Ooo iya, pipi.
SYEH
JANGKUNG : Lha iya…
ANDHA
RANTE : Hehehehe…. Lha iki dhak rai?
SYEH
JANGKUNG : Dudu… Iku irung.
ANDHA
RANTE : We iya, irung… Lha iki dhak
rai mas?
SYEH
JANGKUNG : Bathuk.
ANDHA
RANTE : We iya, bathuk. Lha iki dhak
rai?
SYEH
JANGKUNG : Janggut.
ANDHA
RANTE : We iya, janggut. Wong iki
kok ngglibet.
SYEH
JANGKUNG : Lha iya, wong kowe ngglibet
kok.
ANDHA RANTE : Aku iki rumangsaku wis engkel, rumangsaku aku wis ngglibet.
Kok ijeh kalah ngglibet karo cah iki.
SYEH
JANGKUNG : Lha iya, mula kowe ora nduwe
rai.
ANDHA
RANTE : Raiku nok endi mas?
SYEH
JANGKUNG : Lha iya, iku gambarane. Mula
Andha Rante.
ANDHA
RANTE : Ooo… Nak ngono Gusti Allah kuwi
mau kaya rai mas?
SYEH JANGKUNG : Ora, tuladhane kaya ngene, lho raiku nang
endi? Ora wujud, upama iki irung, iki lambe upamane, iki pipi lan liya-liyane.
Tegese Gusti Allah iku ora kasetran netra, kapitayan nyang roh utawa nyang ati,
iki kapitayan. Aku ana sing nguripke kudu aku manut mubak mosiking kahanan, ayo
padha melu ilining banyu, aja nungsang.
ANDHA RANTE : Wuih, saiki kowe tek pinter tutur-tutur mas? Biyen kok dadi
buron lurone wong Pati.
SYEH
JANGKUNG : Hiya ngene iki nek…
ANDHA
RANTE : Tak bacut tak krungu mateni
ipemu Branjung dhewe.
SYEH
JANGKUNG : Lha iya iki sing wis ya wis.
ANDHA RANTE : Halah, kowe iki karo aku upama dosa ndak ra ya kurang luwihe
a mas.
SYEH JANGKUNG : Ngene ya Andha Rante, iki tak upamakna ana
becak amot setrup.
ANDHA
RANTE : Tegese mas?
SYEH
JANGKUNG : Ana Kethoprak nganti surup.
ANDHA
RANTE : Iku kok ora kalah ngglibet
mas.
SYEH
JANGKUNG : Lha iya.
ANDHA RANTE : Ngene lho mas, pokoke nek aku dikon lunga saka Desa Siti
Hinggil kene, dioyako wong sak Pati, aku emoh mas.
SYEH JANGKUNG : Ora gelem? Sisan nggawe tak upamakna wong
nyabrang kali, aku balik klebus tak teruske uga klebus. Andha Rante, ora ketang
kowe wong pinunjul, upamane isa nampani sajadahku iki, aku trima manut karo kowe.
ANDHA
RANTE : Aja banter-banter lho mas.
Ambune aku ora betah mas.
SYEH
JANGKUNG : Lha ambune piye?
ANDHA
RANTE : Kecut…
SYEH
JANGKUNG : Ha iya, nek kecut kok mbok
serot?
ANDHA
RANTE : Weh iya, kalah ngglibet neh
aku.
SYEH JANGKUNG : Bismillahirahmanirokhim. La khaula wala
kuwata illabillahil aliyil adzim. Allahu Akbar…Allahu Akbar…(Syeh Jangkung menyerang Andha Rante dengan
sorbannya).
ANDHA
RANTE : Adhuh… Adhuh…
ANDHA
RANTE KABUR…
LALU
ROMBONGAN ADIPATI MANGUN ONENG DATANG DIRUMAH ANDHA RANTE.
SYEH
JANGKUNG : Mangga… Mangga…
SUMBA PRADAN : Kakang Syeh Jangkung… Kados pundi pawartosipun? Napa saget
ngracut Andha Rante kacepeng?
SYEH JANGKUNG : Mboten ketang saged mboten saged nyepeng,
ewadene Andha Rante sampun oncat. Mung wae kula sujana, Andha Rante niku
kulinane mabuk-mabukan. Menawi kapareng
wonten katumenggungan wonten remaja putri menika sinten?
SUMBA PRADAN : Wonten kakang Jangkung, malah kapara yoga kula piyambak.
SYEH
JANGKUNG : Yoga sampean piyambak?
SUMBA
PRADAN : Nggih…
SYEH JANGKUNG : Kula nyuwun ngampil minangka kangge Rante
Emas. Mangke yen wonten menapa-menapanipun kula ingkang tanggel.
SUMBA PRADAN : Bab anak kula ajeng sampean ampil kula paringke kakang Jangkung,
ning bab kawilujenganipun sak wutahipun kula pasrahaken kakang Jangkung.
SYEH
JANGKUNG : Kula ingkang tanggel…
SUMBA
PRADAN : Nggih…
SYEH
JANGKUNG : Mangga, sawetawis…
SUMBA
PRADAN PULANG MENEMUI ANAKNYA, KEMUDIAN MENGAJAK ANAKNYA UNTUK MENEMUI SYEH
JANGKUNG UNTUK DIGUNAKAN SEBAGAI UMPAN UNTUK ANDHA RANTE.
BURANTI :
Wonten napa bapa?
SUMBA PRADAN : Kene… Buranti, ngawekani kanggo kawutuhaning kluarga ning Kabupaten
Pati, kakang jangkung njaluk krana kanggo nyekel si Andha Rante. Jeneng sira
diampil supaya dadi Rante Emas, mikut marang Andha Rante. Gelem apa ora kowe?
BURANTI :
Menawi kados ngaten kula saguh.
SUMBA
PRADAN : Bab keslametanmu ndak
pasrahake marang kakang Jangkung.
BURANTI :
Ooo kados ngaten, matur nuwun sanget lho.
SUMBA
PRADAN : Kakang Jangkung, menika anak
kula Buranti.
SYEH JANGKUNG : Menika sampun cetha nek ingkang putra badhe
minangkani menapa ingkang dados panyuwun kula.
Buranti, tak jaluk ngene ya nduk. Upamane, iki kena
diarani Rante Emas. Gelar lair kowe seneng, ning bathin ora seneng. Kowe nggawa
unjukan sing marai mendhemi, ngko yen wis mendhem ngko takon, ngko dheweke
ngoceh apa pengapesane si Andha Rante. Ngono wae, kuwi jupuka unjukan…
BURANTI :
Nggih ngestoaken…
