Buku Tamu

Tuesday, October 2, 2012

Naskah Ketoprak Lakon "Andha Rante" 3


ADEGAN 10: ALUN-ALUN KABUPATEN PATI
RADEN DANANG SEDANG MELAKUKAN HAL ANEH DITENGAH-TENGAH ALUN-ALUN KABUPATEN PATI, YAITU SEDANG MENJARING MENGGUNAKAN JARING IKAN MALAH MENDAPATKAN SEPOTONG PAKAIAN MILIK RARA SIYA ISTRI ADIPATI PATI.
R. DANANG             : Lhoh…
Cecala ana tengahing alun-alun, iki agemane kang mbok Rara Siya iki.
MERTO KUSUMA   : Ehem… Ehem…
R. DANANG             : Paman Merto Kusuma?
MERTO KUSUMA   : Kok panjenengan Raden?
R. DANANG             : Nggih paman…
MERTO KUSUMA   : Kula niku nggumun kalih sampeyan, lumrahe wong njala iku ning kali utawa ning segara. Ning sampeyan niki aneh, njala kok ning alun-alun. Napa nggih wonten? Saya-saya sak sampunipun kula ngertos mbok bilih, menapa menika?
R. DANANG             : Eee… Menika kagunganipun ageman kang mbok Rara Siya.
MERTO KUSUMA   : Nah… Menawi ngaten cetha, panjenengan njarag perkara.
R. DANANG             : Kenging menapa ngaten paman?
MERTO KUSUMA   : Awit, kula kadhawuhan kaliyan Bupatine Mangun Oneng mbok bilih panjenengan mboten kepareng mapan wonten ing Bumi Pati. sak sampunipun kula ngertos kedadosan menika, kula saya cetha. Kanthi menika Raden, kedadosan menika badhe kula aturaken wonten ngersa dalem.
R. DANANG             : Paman, kula menika rayi dalem kang mas Adipati Mangun Oneng. Ndika niku punggawa wonten Kabupaten Pati, mboten saged canthuk lawung ndherek perkawis kapribaden kados ngaten menika paman..
MERTO KUSUMA   : Ning nyuwun sewu Raden, kula sampun kepasrahan kaliyan kang raka. Kanthi menika, kedadosan menika kula badhe matur…
MERTO KUSUMA MELAPORKAN KEJADIAN YANG TELAH DILAKUKAN RADEN DANANG DITENGAH ALUN-ALUN KEPADA BUPATI PATI.
ADIPATI PATI          : Piye… Piye… Merto Kusuma?
MERTO KUSUMA   : Menika, Raden Danang menika aneh, njala kemawon wonten alun-alun.
ADIPATI PATI          : Sing dijala apa?
MERTO KUSUMA   : Menika kalebet ageman Gusti Putri. Menika lak aneh…
ADIPATI PATI          : Cukup… Cukup… Sumene sawetara.
Danang…
R. DANANG             : Paring pangandika kang mas..
ADIPATI PATI          : Adol gendro ya? Hee… Adol kasekten kowe? Nggon welut kok doli uler…
Mbok mikir, pamrihmu apa kowe njala ae ndadak ing alun-alun? He…!!
Mangka bocah cilik weruh, njala kuwi mesti ana ing banyunan, nak ora nang kali ya nang segara. Heee...
R. DANANG             : Lepat nyuwun sih pangapunten kakang…
ADIPATI PATI          : karepmu piye? Nyemoni aku apa kepiye kowe?
R. DANANG             : Mbok menawi pasemon ingkang kula tindakaken kala wau kepareng badhe ngemutaken satunggaling piyantun ingkang wuta ing babagan rohaninipun kakang.
ADIPATI PATI          : Sek… Nranyak omongmu. He..
Kowe isa ngarani nek aku wuta, wuta rohaniku. He… dasare kepiye kowe? He… kwe ngomong kudu bisa nanggung perkara sing kok omongke. He..
R. DANANG             : Wonten lelampahan ingkang nyata, mboten saged kelampahan wonten ing alun-alun Kabupaten Pati. Wonten tiyang njala, mangka wonten ing salebeting alun-alun, mangka pikantuk sandhangan dudu pikantuk iwak. Menika setunggaling lelampahan ingkang nakyenaken menapa kemawon saged kelampahan jer menika dipun kersaaken dening Gusti ingkang akarya jagad. Nanging…
ADIPATI PATI          : Piye..??? He…
R. DANANG             : Kang mas, yen to kang mas Adipati Mangun Oneng kepareng. Mboten saged kula suwitani, sampun.. nyuwun pamit sakmenika kanthi saklaminipun kula mboten badhe cumondhok wonten Kabupaten Pati.(menyembah lalu pergi).
ADIPATI MANGUN ONENG BINGUN DENGAN KEJADIAN YANG DIALAMI OLEH ADIKNYA.
ADIPATI PATI          : Lelakon kok mbingungke..
Merto Kusuma…
MERTO KUSUMA   : Nggih paring dhawuh…
ADIPATI PATI          : Judheg penggalihku. He…
MERTO KUSUMA   : Kula ugi mboten saged menggalih malih.
ADIPATI PATI          : Kene… Kene…
MERTO KUSUMA   : Kenging menapa wonten kedadosan kados mekaten Kanjeng?
ADIPATI PATI          : Aku yakin sak yakin-yakinku, nek omongane Raden Danang kuwi pancen bener. Ora ana perkara sing mokal tumrape sing akarya jagad, tumrape wong sing percaya.
MERTO KUSUMA   : Menawi mekaten setunggaling lelampahan ingkang dipun alami Raden Danang mbok menawi ngaten?
ADIPATI PATI          : Iya… Aku saiki bisa ndudut pawukon. Sing dijala Danang iki wujude sandhang penganggone wanita. Dadi ing kene cetha yen Raden Danang kuwi nyolok mripatku, ing sak temene, mula pancen bener wis wuta mata rohaniku. Aku ora ngerti belang ciri gadhake si Rara Siya, lupute si Rara Siya, sehingga dheweke bisa muter mbalik lelakon sing bener diluputke, sing luput dibenerke.
MERTO KUSUMA   : Kanthi menika Kanjeng, perkawis menika mangga dipun penggalih malih. Awit, menawi cetha Raden Danang menika leres tumindakipun, mesaake menawi kedah nilaraken wonten Bumi Pati.
ADIPATI PATI          : Bener… Bener kowe… Keduwung, keranta-ranta penggalihku.
Merto Kusuma, eling dieling dhewekne kadangku, sedulur mung sawiji, ora ana tunggale. Mula eman paman yen dhewekne kedharang-dharang ana ing paran. Golekana sak ketemune, tur kanthinen kundur ana ing Kabupaten Pati.
MERTO  KUSUMA  : Mekaten, inggih… sampun kuwatos Gusti…
ADIPATI PATI          : Iya… Iya…
DITENGAH-TENGAH PERJALANAN RADEN DANANG DIKEJAR-KEJAR OLEH MERTO KUSUMA DAN SUMBA WILIS DAN DIHENTIKAN PERJALANANNYA UNTUK DISURUH KEMBALI KE KADIPATEN PATI.
MERTO KUSUMA&SUMBA WILIS
: Raden… Raden…
Mangke rumiyin Raden, mangke rumiyin…
R. DANANG             : Paman Merto Kusuma, paman Sumba Wilis… kenging menapa ndika ngandheg lampah kula paman?
MERTO KUSUMA   : Sampun, mangga dipun penggalih langkung rumiyin. Ampun grusa-grusu.
Mangga-mangga…
R. DANANG             : Paman…
MERTO KUSUMA   : Ampun grusa-grusu menawi badhe tindak. Panjenengan niku pripun to…(disaut oleh Sumba Wilis).
SUMBA WILIS         : Kula aturi ngracut rumadya wonten njeronan. Kanjeng pangeran kula aturi sabar.
R. DANANG             : Kula mboten dipergunaaken malih, kula mboten dipun anggep dening kang mas Adipati Mangun Oneng, kenging menapa kula ndika candheg. Kula badhe linggar saking Kadipaten Pati paman.
SUMBA WILIS         : Sampun… Sampun… Sampun Kanjeng Pangeran. Mangga kula aturi ngracut rumadya sawetara.
R. DANANG             : Mangke rumiyin, menika kuda kula piyambak, menika titihan kula piyambak.
MERTO KUSUMA   : Raden Danang…
R. DANANG             : Yen ndika pengin pirsa, mboten namung kudhanipun, sak gedhoganipun ndherekaken dateng lampah kula paman.
SUMBA WILIS         : Lho… Kaya ngono..
MERTO KUSUMA   : Lho… Lhah… Sak gedhogane…
R. DANANG             : Paman… Paman… Paman Merto Kusuma, ndika sampun ngantos ngandheg dateng lampah kula. Mangke saget kepidak jaran, ndika saget disepak dening jaran..
MERTO KUSUMA   : Nggih… Nggih…
Wadhuh…
R. DANANG             : Paman…
SUMBA WILIS         : Kakang Merto Kusuma… Kakang... Kakang…
Raden…
Sun eram banget, kaberan jaran langsung seda… kakang Merto Kusuma. Mula, papan iki sinebuta Merto Kusuma..
RADEN DANANG TELAH PERGI MENINGGALKAN KABUPATEN PATI DENGAN MENGENDARAI KUDANYA YANG SEDANG MENGAMUK DAN MENENDANG MERTO KUSUMA SAMPAI MATI.
R. DANANG             : Linggarku saka Kabupaten Pati, sing tak tuju ana ing padunungan sisih kana kae ana papan sing sekirane pantes bakal tak nggo ngayom sak njabane Kabupaten Pati. Raden Danang bakal tedhak ana ing papan kana kae.(Raden Danang menuju tempat yang telah ditunjuknya tadi). iki gua Pati Ayam, aku bakal cumondhok ana papan kene.(Raden Danang bertapa di gua Pati Ayam)