Buku Tamu

Tuesday, October 2, 2012

Naskah Ketoprak Lakon "Andha Rante" 1


ADEGAN 12 ALAS DESA SITI HINGGIL
ANDHA RANTE       : Sapa ndhuk kowe ndhuk? Kowe bocah ayu-ayu kok ngluyur ora wayahe ndhuk? Ngko nek ketemu candhik ala lho ndhuk…
BURANTI                  : Kula niku saking… Wong bapak kula nggih entuk owk maghrib-maghrib dolan.
ANDHA RANTE       : Kowe aja mrana terus, kowe nek mrana terus kowe kecemplung segara.
BURANTI                  : Wah nggih mboten to terus kecemplung segara.
ANDHA RANTE       : Jenengmu sapa ndhuk?
BURANTI                  : Kula Buranti.
ANDHA RANTE       : Buranti, kowe kok ayu sing ngongkon sapa ndhuk?
BURANTI                  : Lho kok sapa pripun to…???
ANDHA RANTE       : Kene-kene… Kene cedhak, jenengmu Buranti. Kowe arep nyang endi?
BURANTI                  : Kula ajeng golek gawean.
ANDHA RANTE       : Kowe arep golek gawean?
BURANTI                  : Nggih…
ANDHA RANTE       : Wis nduwe bojo apa durung?
BURANTI                  : Dereng niku.
ANDHA RANTE       : Tenane?
BURANTI                  : Kula isih prawan kok.
ANDHA RANTE       : Semono iki prawan?
BURANTI                  : Nggih…
ANDHA RANTE       : Wuih… Semene iki kok prawan kwi mendhahna mbesuk randhane
BURANTI                  : Ah, sampean niki lho…
ANDHA RANTE       : Wuih… Bocahe semok, lenggonyeh… Kene ndhuk.
BURANTI                  : Panjenengan sinten nggih?
ANDHA RANTE       : Kowe tak we’i gawean, ya… Ning upama kowe tak kon ngladeni aku piye? Aku piteki, ngko tak golekna gawean gampang. Ya… Kowe krungu lawaaa bubar apa ora? Ya..??? Gelem apa ora?
BURANTI                  : Andha Rante, nek kados ngaten panjenengan niku nampa Buranti niku diparingi gawean teng mriki?
ANDHA RANTE       : Gampang, neng kene iki bandha akeh ora ana sing nglumpukna kok ndhuk..
BURANTI                  : Lha nek perkara pijet niku gampil, kula gelem.
ANDHA RANTE       : Lha kowe mau nggawa oleh-oleh apa?
BURANTI                  : Mpun to beres, sampean niku senenge napa?
ANDHA RANTE       : Aku iki klangenanku tuak.
BURANTI                  : Tuak..???
ANDHA RANTE       : He’em… Tuak nom ya doyan, tuak tuwa ya doyan.
BURANTI                  : Mpun tuak tok niku?
ANDHA RANTE       : Neng nek tuak inume kaya kowe…(sambil menggoda Buranti)
BURANTI                  : Aaaa… Sampean niku kook ngaten…
Mpun to beres, nek tuak gampang..
ANDHA RANTE       : Ya… Ya… Wong nom-nom iku nek ana wong wedhok ayu kok padha ngungsem. Wong wedhok ayu mak ngeh..
BURANTI                  : (mengambil tuak untuk Andha Rante)
ANDHA RANTE       : Iki tuak?
BURANTI                  : Nggih Andha Rante…
Pokoke nek tuak niku beres…
ANDHA RANTE       : Nek iki gathuke iku ya kowe sing ngilingna aku ngko sing ngombe.
BURANTI                  : O ngaten…
ANDHA RANTE       : He’e… Rasane ben ceeesssss… Ngono. Wahhh….
BURANTI                  : Gampang perkara ngaten ae kok.
ANDHA RANTE       : Wuih… Tuake kok tuak tenan..
BURANTI                  : Nggih jos no…
ANDHA RANTE       : Wah ancen…
BURANTI                  : Pripun to?
ANDHA RANTE       : Piyai kene kok ancen ubet temenan.
BURANTI                  : Mangga…
ANDHA RANTE       : Wah… Tuake tenan… Wah…(sambil menggoda Buranti).
BURANTI                  : Eeee…. Sampean kok ngaten niku lho…
ANDHA RANTE       : Ngene iki rasane beda kok ndhuk.
BURANTI                  : Mpun karo kula pijeti.
ANDHA RANTE       : He’e aku piteki kene.
BURANTI                  : Pokoke seger tenan niki kok.
Mpun ditelaske, mangke tambah melih nggih.
Malih?
ANDHA RANTE       : Iya…
BURANTI                  : Mangga..
ANDHA RANTE       : Kowe upama tak trima olehmu golek gawean upama ora cukup golek gawean ngono piye?(Andha Rante mulai mabuk)
BURANTI                  : Lha pripun to?
ANDHA RANTE       : Upama kowe tak dadekna mbok nom ngono piye? Mbok nom…
BURANTI                  : Mbok nom?
ANDHA RANTE       : He’em….
BURANTI                  : Walah kok isa-isane mbok nom barang niku lho…
ANDHA RANTE       : Wong kok piya-piye, kroyaku ijeh kaya wong nom-nom kok ndhuk.
BURANTI                  : Nggih to? Ah perkara gampang. Pokoke kula niku teng mriki pokoke seneng lho Ki Andha Rante. Tenan niku…
ANDHA RANTE       : Merga kowe mesti direksa karo wong jadhug. Kowe direksa karo wong sekti.
BURANTI                  : Lha nggih… Kula mesti melu pinter nggih…
Ngaten lho Ki Andha Rante, kula niku jane ya ajeng takon kalih sampean..
ANDHA RANTE       : Takon apa?
BURANTI                  : Lho nggumun kula niku lho.
ANDHA RANTE       : Apa?
BURANTI                  : Sampean niku lho, nek kula krungu niku lho. Wong kok le jadhuge kaya ngaten niku jane unggulane napa kok ra isa mati barang niku lho.
ANDHA RANTE       : Kowe ngko nek nduwe bojo aku le ra kepenak piye? Wong aku iki wong jadhug.
Aku iki lho ndhuk..
BURANTI                  : Pripun?
ANDHA RANTE       : Dicekela, dibandaa wong sedina kaping sepuluh ora bakal bisa kecekel, nek aku iki ora dibanda nganggo Rante Emas. Lha aku kecekela dibanda nganggo Rante Emas, ambeka kecekel, aku dipatenana gaman ntekna lhah, gaman sak Kabupaten Pati ora bakal tumama, ora bakal mati. Aku bisa, aku isa mati, wong urip kok ora mati leh ndhuk, ya bakal mati.
BURANTI                  : Ooo… Ya saget mati to?
ANDHA RANTE       : Iya… Nek wis aku dibanda, jempolanku nganggo Rante Emas, terus drijiku sikil iki dicencang, dipenthang karo sikil gajah, gajahe digitik mbun-mbunane, gajah nyendhal aku sempal. Lho… Nek ngono lagi aku bisa mati.
BURANTI                  : Nganeh-anehi… Aneh lho niku Ki Andha Rante.
ANDHA RANTE       : Nek ora disempal nganggo gajah digitik aku ora mati.
BURANTI                  : He’em…
ANDHA RANTE       : Ning anu ya ndhuk…
BURANTI                  : Saiki aku wis ngerti pengapesanmu Andha Rante. Mung kaya ngono kuwi pengapesanmu(sambil pergi mencari Rante Emas lalu diikatkan ke tubuh Andha Rante yang sedang mabuk).
ANDHA RANTE       : Buranti…
BURANTI                  : Tenanan ngene kowe iki… Adhuh… Jane aku iki ya mesakke nek nyawang kang kaya ngene iki.
ANDHA RANTE       : Ora apa-apa(sedang mabuk). Eehh… Eehhh…
BURANTI                  : Nek sampean isa ya diuculna ya…
KEMUDIAN BURANTI PERGI MENINGGALKAN ANDHA RANTE DAN MEMANGGIL SYEH JANGKUNG BESERTA BUPATI PATI DAN PARA TUMENGGUNG. LALU DATANGLAH SYEH JANGKUNG BESERTA ROMBONGAN ADIPATI PATI.
SYEH JANGKUNG  : Lha ape budi piye nek kaya ngene iki? Ben… Ben dirasakke.
ANDHA RANTE       : Sapa sing ndudohna pengapesanku? Nek aku kecekel gak kena dibanda, nek gak dibandha karo Rante Emas.
SYEH JANGKUNG  : Sek… Kowe nek kana lungguha..
ANDHA RANTE       : Sapa sing kandha? Sing ndudohna pengapesanku sapa? Aku dibandha nganggo Rante Emas.
ADIPATI PATI          : Lha kowe rumangsa ndudohna pengapesanmu apa ora?
SYEH JANGKUNG  : Kowe dicedhaki wong wadon apa ora?
ANDHA RANTE       : Kok kwe Din Mbedin…
SYEH JANGKUNG  : He’e… Iya…
Kanjeng Adipati, niki mpun cetha. Andha Rante sampun bandan.
ANDHA RANTE       : Aku ora isa mati…
SYEH JANGKUNG  : Sedane Andha Rante mawi kedah disuwunke kaliyan tungga saking Metaram.
ADIPATI PATI          : Gajah?
SYEH JANGKUNG  : Nggih… Nggih…
SUMBA PRADAN DAN SUMBA WILIS PERGI MEMINJAM GAJAH DIKERAJAAN MATARAM.
PRADAN, WILIS      :Niki gajahe…
ADIPATI PATI          : Iki… Iki…
SYEH JANGKUNG  : Ayo cancang sikile…
ANDHA RANTE       : Heh… Sing kandha pengapesanku sapa? Sikilku mbok cencang aku ora mati nek ora dicencang karo sikil gajah, gajah digitik mbun-mbunane.
ADIPATI PATI          : Sumba Pradan, gitiken mbun-mbunane gajah, karo taleni nyang sikile gajah ya…
SYEH JANGKUNG  : Tarik… Tarik…..
ANDHA RANTE       : Aaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa………….
SYEH JANGKUNG  : Cukup… Cukup…
ANDHA RANTE TELAH MENINGGAL DENGAN CARA YANG TELAH DISEBUTKAN DIIKAT DAN DITARIK OLEH SEEKOR GAJAH.
ADIPATI PATI          : Kakang Syeh Jangkung…
SYEH JANGKUNG  : Katimbalan Kanjeng.
ADIPATI PATI          : Andha Rante sampun dumugining pejah.
SYEH JANGKUNG  : Nun inggih…
ADIPATI PATI          : Nanging, ndadoske uninga kakang.
SYEH JANGKUNG  : Lajeng kados pundi?
ADIPATI PATI          : Menapa namung cekap semanten kuwandanipun Ki Andha Rante? Kula sumelang gek upami to namung ngaten mangke gek wandanipun saget wangsul pulih kados wingi-wingi.
SYEH JANGKUNG  : Ooo… Ngaten, namung nyumanggaaken Kanjeng Adipati kados pundi amrih Andha Rante ampun ngantos gesang malih.
ADIPATI PATI          : O ngaten…
SYEH JANGKUNG  : Nggih…
ADIPATI PATI          : Prayoginipun wandanipun Andha Rante dipun petak ingkang sak perangan wonten ing kidul lepen, ingkang sak perangan wontek sak ler lepen.
SYEH JANGKUNG  : Ngaten? Mangga… Manggga…
JASAD ANDHA RANTE DIPISAH JADI DUA DAN DIKUBUR DI DUA TEMPAT YAITU DI SELATAN SUNGAI DAN UTARA SUNGAI.
ADIPATI PATI          : Kakang Syeh Jangkung..
SYEH JANGKUNG  : Katimbalan Kanjenge..
ADIPATI PATI          : Kinarya kang tumrap anak putu ingkang badhe awakipun piyambak tilar ing tembe wingking, papan menika lepen ingkang kinarya misah raganipun Andha Rante. Ingkang dipun petak wonten ing kidul lepen kaliyan ler lepen katara ing salaminipun “Kali Rante”.
SYEH JANGKUNG  : Kanjeng, sedaya kala wau minangka kangge pengiling mbenjang putra wayah anggen panjenengan paring patilasan kala wau. Mila kanjeng, wekdal sak mangke ketingalipun sampun surup surya. Tegese, srengenge sampun ambles gampange tembung. Lha niki cetha Negari Pati ketingal tentrem sak sedane si Andha Rante, mangga sami kembul bujana.
BUPATI MANGUN ONENG, SYEH JANGKUNG, KENDHIL WESI, SUMBA PRADAN, SUMBA WILIS, DAN KLINTHING WESI BERDO’A BERSAMA-SAMA ATAS MENINGGALNYA ANDHA RANTE.
TAMAT